Menu

Inne choroby skórne

Dowiedz się więcej...

Anemia - baza informacji na temat anemii. Przyczyny, typy, objawy oraz leczenie anemii.

Hemoroidy - jakie są główne objawy hemoroidów, do jakiego lekarza się udać, aby walczyć z problemem żylaków odbytu.

Atopowe zapalenie skóry - jak osteopatia wspomaga leczenie

Sinupret i środki ostrożności

Krem na atopowe zapalenie skóry - co wybrać?

Leczenie ogólnoustrojowe

Zobacz też: Pielęgnacja skóry | Leczenie miejscowe

W zaostrzeniach choroby stosuje się glikokortykosteroidy, które podaje się doustnie. Jednakże z powodu częstych działań niepożądanych leczenie prowadzi się najkrócej jak to jest możliwe. Leki te u dzieci powinny być stosowane z rozwagą.

U pacjentów z ciężką, oporną na leczenie postacią choroby wdraża się leczenie immunosupresyjne. Jest ono jednak obarczone wieloma działaniami ubocznymi, szczególnie niekorzystny wpływ mają na nerki. Zaletą ich stosowania jest łagodniejszy przebieg kolejnych zaostrzeń choroby.

We wtórnych ciężkich zakażeniach bakteryjnych pacjentom podaje się antybiotyki skuteczne przeciw atakującym drobnoustrojom. Szczególnie częsty i niebezpieczny jest gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus). U chorych na AZS zakażenie skóry wirusem opryszczki (Herpes simplex) w postaci wyprysku herpetycznego jest ciężkim powikładniem i może stanowić zagrożenie życia – wymaga ogólnoustrojowego leczenia przeciwwirusowego.

Kolejną popularną grupą leków są antagoniści receptora H1 (leki przeciwhistaminowe). Leki pierwszej generacji podawane są ze względu na dodatkowe działanie sedatywne i zmniejszenie uczucia świądu. Natomiast wybór leków drugiej generacji podyktowany jest ich działaniem przeciwzapalnym, które przyspiesza ustępowanie zmian skórnych. Dużą zaletą stosowania leków przeciwhistaminowych jest skracanie czasu miejscowego stosowania glikokortykokortykosteroidów o średniej i dużej sile działania. Zmniejsza to ryzyko działań niepożądanych ze strony leków steroidowych.

Uznaną metodą leczenia atopowego zapalenia skóry jest światłoterapia, która jest standardowym leczeniem drugiego wyboru u dorosłych. Wykorzystuje ona immunosupresyjne działanie promieni słonecznych na układ immunologiczny. Nie wszędzie docenia się jej zalety, czasem istnieją kłopoty z dobraniem odpowiedniej długości fali promieniowania. Metoda PUVA stanowi połączenie doustnego podawania preparatów fotouczulających z naświetlaniami. Ma korzystne działanie, ale musi odbywać się pod nadzorem lekarza.

Najnowszą metodą leczenia chorych na AZS jest swoista immunoterapia. Uznawana jest za jedyną formę leczenia działającą przyczynowo. Immunoterapia może zmienić przebieg choroby, zapobiega rozwojowi uczulenia na nowe alergeny i może zapobiec rozwojowi astmy u chorych na alergiczny nieżyt nosa. Ponadto ogranicza rozwój objawów AZS ze strony całego organizmu, a nie tylko zamian lokalnych. Immunoterapia prowadzona jest u chorych ze stwierdzoną IgE zależną alergią powietrznopochodną. Terapię prowadzi się zwykle w formie wielokrotnie powtarzanych wstrzyknięć podskórnych. Immunoterapię stosuje się u pacjentów powyżej 5 rż., gdyż u mniejszych dzieci dotychczas brak dowodów potwierdzających bezpieczeństwo terapii. Doustne szczepionki alergenowe dają zmienne rezultaty. Immunoterapia jest nowoczesną metodą, która jest coraz częściej stosowana przez dematologów i alergologów, ale jest skuteczna tylko u wybranej grupy pacjentów. Aby uzyskać długotrwałą skuteczność, należy stosować ją co najmniej przez 3 lata. Jej skuteczność jest różna wobec różnych alergenów.

Zobacz też: Pielęgnacja skóry | Leczenie miejscowe