Menu
- Atopowe zapalenie skóry
- Objawy AZS
- Patofizjologia choroby
- Leczenie AZS
- Pielęgnacja skóry
- Leczenie miejscowe
- Leczenie ogólnoustrojowe
- Edukacja
- AZS u dzieci
- AZS u niemowląt
- Niemowlęta
- Rola emolientów
- Czym jest atopia skóry?
- AZS – jak je rozpoznać i leczyć?
Inne choroby skórne
- Potówki
- Potówki u niemowlaka
- Potówki u noworodka
- Leczenie alergii pokarmowej
- Sucha skóra twarzy - jak jej pomóc?
- Skaza białkowa
- Łojotokowe zapalenie skóry
- Rybia łuska
- Świerzb
- Afty - małe owrzodzenie, wielki problem
- Łuszczyca
- Kremy i maści na łuszczycę
- Koniec z łuszczycą
Dowiedz się więcej...
Anemia - baza informacji na temat anemii. Przyczyny, typy, objawy oraz leczenie anemii.
Hemoroidy - jakie są główne objawy hemoroidów, do jakiego lekarza się udać, aby walczyć z problemem żylaków odbytu.
Leczenie farmakologiczne miejscowe
Zobacz też: Pielęgnacja skóry | Leczenie ogólnoustrojowe
Postępowanie lecznicze obejmuje regularne kontrole lekarskie, edukację chorego lub w przypadku dziecka jego opiekunów oraz w niektórych przypadkach pomoc psychologiczną. Leczenie farmakologiczne włącza się w przypadku wyczerpania skuteczności zabiegów pielęgnacyjnych i rozpoczyna od leków najsłabszych stosowanych miejscowo. Powszechnie stosowane są maści z glikokortykosteroidami, które wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne, przeciwświądowe i/lub immunosupresyjnie. Stosowanie tych maści obarczone jest występowaniem wielu działań niepożądanych, wśród których wyróżnia się zmiany zanikowe skóry, powstawanie rozstępów, teleangiektazji oraz wywieranie efektu ogólnoustrojowego. Z tego powodu terapię rozpoczyna się od najsłabszych preparatów, stosuje się je możliwie jak najkrócej, z wyłączeniem okolicy narządów płciowych, zgięć stawowych i twarzy. U najmłodszych dzieci stosowanie tych leków jest zasadniczo przeciwwskazane. Glikokortykosteroidy można aplikować w schemacie leczenia przerywanego, tj. np. przez dwa dni nakłada się maści z lekiem, a przez pozostałe dni samą bazę. Zmniejsza się w ten sposób ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Interesującą propozycją są mokre zawijania, tzw. wet-wrap therapy, gdzie wykorzystuje się bawełniane opatrunki i rurowe bandaże. W Polsce bardziej popularne są opatrunki okluzyjne. W ramach tych terapii aplikuje się głównie emolienty i glikokortykosteroidy. Zawijania rozpoczyna się podczas kilkudniowej hospitalizacji, a następnie kontynuuje samodzielnie w domu. Wadą tej metody jest większe wchłanianie glikokortykosteroidów niż podczas zwykłego stosowania na skórę, zwiększenie ich działania ogólnoustrojowego i ryzyka wystąpienia działań niepożądanych.
Nową grupą leków do stosowania miejscowego są inhibitory kalcyneuryny mające działanie przeciwzapalne. Leki te cechują się lepszym profilem bezpieczeństwa i nie mają tylu ograniczeń co maści z gikokortykoeteroidami. Nadal trwają jednak badania nad bezpieczeństwem ich długotrwałego stosowania i prowadzenia terapii u dzieci.
Częste zaostrzenia i skłonność do zakażeń skóry zmuszają do okresowego stosowania miejscowych leków przeciwdrobnoustrojowych. Antyseptyki miejscowe są dość bezpieczne. Można je łączyć z emolientami i glikokoerykosteroidami.
Zobacz też: Pielęgnacja skóry | Leczenie ogólnoustrojowe